Guitar Visual Art

15 - 20. avgust 2017. Galerija SueRyder, Trg Belavista (Stari grad). Život i delo Agustina Bariosa - Mangoré ¡Cuan raudo es mi girar! Izložba fotografija koja je posvećena životu i radu velikog kompozitora Agustina Bariosa.

Dvanaesti po redu Guitar Art Summer Fest predstavlja izložbu posvećuje Agustinu Bariosu, poznatom po svom nadimku Mangore, koji je najpoznatiji je paragvajski gitarista i kompozitor klasične muzike.

Autor izložbe "Život i delo Agustina Bariosa - Mangoré ¡Cuan raudo es mi girar!" je Karlos Salsedo Senturion, jedan od najvećih svetskih autoriteta u vezi sa pragvajskim gitaristom i kompozitorem. Salsedo je skoro dve decenije putovao američkim i evropskim kontinentom ,,Putem Mangorea", i bio u potrazi za tragovima koji su mu pomogli da ispriča svoju vanvremensku priču, dokumentujući, fotografišući i snimajući ne samo sadržaj, već i kontekst nebrojanih intervjua i raštrkanih arhivskih materijala pronađenijh na ovom putovanju.

U galeriji SueRyder, u periodu od 15. do 20. avgusta, biće postavljena izložba sa 42 fotografije koje dokumentuju život i rad Agustina Bariosa Mangorea u periodu od 1885. do 1944. godine. Publika u Crnoj Gori po prvi put imaće priliku da se kroz izložbu i film upozna sa kompozitorom, kojeg kritičari smatraju ,,južnoameričkim Šopenom gitare".

Agustin Barios rođen je 1885. godine. Od najranijeg perioda bio je izložen folklornoj muzici svog kraja, a u okviru porodice je bio posvećen obrazovanju, umetnosti i muzici. Preselivši se u glavni grad  Asunsion, kako bi pohađao državnu školu, Barios se istakao među gitaristima u grupi Gustava Sosa Eskalada i Nikolina Pelegrinija na Konzervatorijumu u Paragvaju. Mladi Barios je briljirao u školi, ali je napustio srednju školu odlučivši da sledi put karijere profesionalnog gitariste.

Tokom perioda od 2 decenije, Barios je nastupao u Brazilu i regiji poznatoj kao Rio de la Plata (Paragvaj, Argentina, Urugvaj), a u periodu između 1930. i 1934. godine, nakon transformacije predstavlja se pseudonimom Cacique Nitsuga Mangore izvodeći nastupe pod nazivom ,,Paganini gitare iz paragvajskih džungli" u pratnji brazilske plesačice Glorije Silve.

Nakon kraće dvogodišnje turneje po Evropi koja ga je odvela u Belgiju, Nemačku i Španiju, njegovo zdravstveno stanje se pogoršava, te se vraća u Centralnu Ameriku i tamo ostaje na zahtev svog zaštitnika, predsednika El Salvadora, generala Maksimilijana Ernandesa Maritnesa. Barios je ostatak svog života proveo držeći časove gitare u Muzičkoj školi ,,Rafael Olmedo" i kod kuće. Napisao pregršt dela koja nije objavio. Umro je 1944. godine.

Barios je posetio oko 25 zemalja američkog i evropskog kontinenta i nastupao u mnogo gradova i koncertnih sala, ali ostao je neispunjen njegov san da stigne do Njujorka i tamo snimi i objavi sva svoja dela.  U vreme njegove smrti, većina njegovih dela i prepiski je pronađeno iz različitih izvora. Barios  je komponovao oko 300 dela za gitaru, od kojih je 130 poznatih. Danas, mnoga Bariosova dela su prepoznatljiva kao remek-dela  i čine deo međunarodnog koncertnog repertoara za gitaru.

Njegov kompozitorski opus karakteriše raznovrsnost i specifična tehnika. U mladosti je bio pod uticajem Baha i Mocarta, ali kasnije u njegovoj produkciji dominiraju ritmovi i melodije hispanoameričke muzike. Istaknuti australijski kompozitor Džon Vilijams, nazvao ga je najboljim gitarskim kompozitorom svih vremena.

Smatran jednim od najznačajnijih hispanoameričkih kompozitora prošlog veka, prvi je transkribovao Bahova dela za gitaru. Još 1910. godiine posvetio je pažnju snimanju diskova, dostigavši broj od pedeset nosača zvuka.